Biografia św. Faustyny
Urodziła się 25 sierpnia 1905 jako trzecie z dziesięciorga dzieci Marianny i Stanisława Kowalskich, rolników ze wsi Głogowiec.
W dwa dni później została ochrzczona w parafii Św. Kazimierza w Świnicach Warckich. W 1912 Helena po raz pierwszy poczuła powołanie do życia zakonnego.
Nie skończyła nawet trzech klas szkoły powszechnej. W 1921 rozpoczęła pracę u zamożnych rodzin w Aleksandrowie Łódzkim, Łodzi i Ostrówku. Po roku pracy Helena ujawniła swoim rodzicom zamiar wstąpienia do klasztoru. Spotkała się kilkakrotnie ze stanowczą odmową. Helena starała się być posłuszna woli rodziców, jednak w lipcu 1924 opuściła dom rodzinny i udała się do Warszawy, by tam wstąpić do jakiegoś klasztoru. Na miejscu długo szukała zgromadzenia, które mogłoby ją przyjąć. W końcu matka Michaela Moraczewska – przełożona warszawskiego domu Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia – wyraziła zgodę, polecając jednak, aby św. Faustyna pracowała jeszcze przez rok i zarobiła pieniądze na skromne wiano. 1 sierpnia 1925 Helena rozpoczęła postulat w Zgromadzeniu Matki Bożej Miłosierdzia. Jeszcze w tym samym miesiącu chciała opuścić to Zgromadzenie, gdyż wydawało jej się, że ma tam zbyt mało czasu na modlitwę. Pozostała jednak i przez trzynaście lat pełniła obowiązki: kucharki, ogrodniczki i furtianki.
Najdłużej była w Płocku, poza tym przebywała w Wilnie i Krakowie. Przyjęła zakonne imię Maria Faustyna (wszystkie siostry tego zgromadzenia noszą pierwsze imię Maria, dlatego podaje się najczęściej tylko drugie imię), i odtąd znana była jako siostra Faustyna.
Bogactwo życia wewnętrznego i niezwykłość jej doświadczeń duchowych stanowiła poważny problem dla jej spowiedników. Na polecenie jednego z nich, ks. Michała Sopoćki św. Faustyna zaczęła prowadzić szczegółowy zapis swoich przeżyć, znany potem jako Dzienniczek. Opisywała w nim stany mistyczne, jakich doznawała, a przede wszystkim liczne wizje i objawienia. Dotyczyły one między innymi namalowania obrazu Jezu ufam Tobie (do którego Pan Jezus miał dać szczegółowe wskazówki), modlitw Koronki do Miłosierdzia Bożego i nowenny do Miłosierdzia Bożego, ustanowienia święta Miłosierdzia Bożego
(w pierwszą niedzielę po Wielkanocy) i obietnic z nimi związanych oraz powołania do życia nowego zgromadzenia kontemplacyjnego mającego wypraszać miłosierdzie dla świata.
2 stycznia 1934 odwiedziła po raz pierwszy malarza Eugeniusza Kazimirowskiego, który namalował obraz Miłosierdzia Bożego według jej wskazówek. Obraz został ukończony w kwietniu 1934, obecnie znajduje się w kościele Trójcy Świętej w Wilnie. 8 stycznia 1936 Faustyna złożyła wizytę metropolicie wileńskiemu w sprawie założenia nowego zgromadzenia, które miało poświęcić się wyłącznie modlitwie za zamkniętymi murami, głównie w intencji grzeszników, wypraszania Miłosierdzia Bożego dla świata. Ostatecznie zgromadzenie to pod nazwą Zgromadzenie Sióstr Jezusa Miłosiernego założył ks. Michał Sopoćko.
17 marca 1936 Faustyna została przeniesiona z Wilna do Domu Zgromadzenia w Walendowie.
Siostra Faustyna miała słabe zdrowie, toteż dużo pracując fizycznie często chorowała. Zwykłe przeziębienie w lipcu 1934 trwało miesiąc. Mimo dobrej woli i starań przełożonych i lekarzy (we wrześniu 1936 wysyłali Faustynę na badania lekarskie w Prądniku, w grudniu do szpitala) zdrowie poprawiało się na krótko, Faustyna często musiała leżeć w łóżku. Cierpiała przez lata na gruźlicę, początkowo nie rozpoznaną.
5 października 1938 o godzinie 22:45 umarła, do ostatniej chwili zachowując świadomość.
Pochowano ją w Łagiewnikach (obecnie dzielnica Krakowa) 7 października 1938 – w uroczystość Matki Bożej Różańcowej (był to również pierwszy piątek miesiąca). Przy klasztorze w Łagiewnikach, gdzie znajduje się grób świętej (zob. też relikwie) znajduje się obecnie Sanktuarium Bożego Miłosierdzia.
Kult
Po dwudziestu siedmiu latach od śmierci siostry Faustyny, 21 października 1965 biskup Julian Groblicki rozpoczął w krakowskiej Kurii Metropolitarnej formalny Proces Informacyjny odnośnie życia i cnót siostry Faustyny.
18 kwietnia 1993 została beatyfikowana przez papieża Jana Pawła II.
30 kwietnia 2000 kanonizował ją również Jan Paweł II. Uroczystości odbyły się w Krakowie i w Rzymie. Wtedy też zostało ustanowione Święto Miłosierdzia Bożego.10 grudnia 2005 z inicjatywy arcybiskupa Władysława Ziółka została patronką Łodzi
W 1994 na na podstawie dziennika i zapisków powstał film fabularny Faustyna w reżyserii Jerzego Łukaszewicza, z Dorotą Segdą w roli tytułowej. Jej liturgiczne wspomnienie przypada 5 października.
Dzienniczek
Pisany latami jako proste świadectwo doświadczeń wewnętrznych Dzienniczek Faustyny należy do arcydzieł europejskiej literatury mistycznej. Przedstawia barwnie zewnętrzne fakty z życia (dorastanie do powołania, trudy życia klasztornego, cierpienia fizyczne), zwłaszcza jednak złożony rozwój duchowy Faustyny. Dzienniczek odsłania jej wizje Chrystusa, stany oschłości wewnętrznej, widzenie piekła, refleksje o Miłosierdziu Bożym jako nadziei dla świata. Fascynująco brzmią obszerne partie tekstu ujęte jako dialog z Chrystusem – zapis doznań mistycznych. Intymne obcowanie z Bogiem (aż po małżeństwo duchowe) staje się z czasem dla Faustyny jedyną treścią jej egzystencji. Dzienniczek pisany jest świetnym, plastycznym stylem i urzeka bogactwem polszczyzny u niewykształconej autorki. Należy do największych dzieł literatury polskiej dwudziestolecia międzywojennego. Tłumaczony był na wiele języków. Stanowi niewątpliwą inspirację dla znanej encykliki papieża Jana Pawła II Dives in Misericordia (1980) o Bogu “bogatym w Miłosierdziu”.